Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Urgent tamen et nihil remittunt. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quis enim redargueret? Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Duo Reges: constructio interrete. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.

Ita, quae mutat, ea corrumpit, quae sequitur sunt tota Democriti, atomi, inane, imagines, quae eidola nominant, quorum incursione non solum videamus, sed etiam cogitemus;

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Tum ille: Ain tandem?

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Cur haec eadem Democritus? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Maximus dolor, inquit, brevis est. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.

Ut ei, qui iucunde vixerit annos decem, si aeque vita
iucunda menstrua addatur, quia momentum aliquod habeat ad
iucundum accessio, bonum sit;

Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de
una voluptate quaeri, de qua omne certamen est?

Hunc vos beatum;: Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate.
Bork: Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.
Idemne, quod iucunde?: Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Quid vero?: Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.
Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Que Manilium, ab iisque M.

Minime vero istorum quidem, inquit. Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;